Pierwszy i ostatni Zatoichi w reżyserii Kihachi Okamoto - twórcy takich obrazów jak "Miecz Przeznaczenia" czy "Zabij". Ukrywać nie będę, że po starciu dwóch gigantów: Katsu i Mifune, do tego przy akompaniamencie Okamoto, oczekiwałem bardzo wiele. Ukrywać nie będę także, iż się nieco efektem końcowym rozczarowałem. Ichi po paru latach wraca do odwiedzanej niegdyś wioski, z którą wiąże bardzo miłe wspomnienia ("woń śliwek, szemrzący strumyk"), niestety miejsce to nie ma nic wspólnego z tym jakim było wcześniej. W osadzie zalęgli się bandyci, stała się ona polem bitwy dwóch tutejszych bossów - ojca i syna. Ochroniarzem (czyli tzw. yojimbo) tego drugiego, został tytułowy Sassa grany przez Toshiro Mifune. Cała sprawa rozchodzi się z kolei o pewne sztabki złota... Film to starcie dwóch charakterów, przez niecałe dwie godziny (to jeden z dłuższych Zatoichich!) widz obserwuje grę pomiędzy ślepym wojownikiem a nieco lekkodusznym "samurajem do wynajęcia". Pod względem realizacyjnym nie ma się do czego przyczepić (choć dwie sceny są dla mnie wątpliwe i, co mnie dziwi, nie mam pojęcia dlaczego nie zostały powtórzone), główni aktorzy spektaklu spełnili swoje zadanie, ale... czegoś mi tu brakuje, nie jest to niestety "Opowieść o Zatoichim" czy "Błysk Miecza Zatoichiego" (vel. "Szał Zatoichiego"). Dużo jednak nie zabrakło. Dla mnie bardzo solidne 7+/10. Warto obejrzeć.