Ichi zabójca
Koroshiya 1
2001
- podstawowe informacje
- Opinie i Nagrody
- multimedia
- pozostałe
powrót do forum filmu Ichi zabójca 
ocenił(a) film na 8 
ocenił(a) film na 7
Z wstydem przyznaję, ale ten film jest genialny w swojej chorobie. Ocena 8/10 to minimum jeśli traktowaćten chory film jako rozrywkę co każdemu normalnemu odradzam
ocenił(a) film na 9Dawno nie widziałem takiego konkurowania w przemocy między świrami. To jest jeden z niewielu filmów, które robią najpierw szokujące wrażenie ze strony grupy sadystów, do których mamy niechęć, by wreszcie podziwiać ich przerażenie kiedy stają w obliczu jeszcze większego świra, który ukrywa się pod przykrywką ich przeciwieństwa. Morał z tego filmu jest taki: ten film nie ma żadnego morału. Tymczasowo nas ogłupia zmienia nasze nastawienie z przerażenia do śmiechu i zaskoczenia i zdziwienia że śmiejemy się z tak chorej przemocy, by w końcu uderzyć swoim chorym zakończeniem. Jaki z tego wniosek ? Film prezentuje nowy rodzaj kina ogłupiającego. Przesadne sceny gwałtów i przemocy psują często nieźle ukazywane charaktery postaci. Czasem przemoc dopełnia tych chorych wątków ukazujących postaci - chore postaci. Film jest królem chorych filmów. Oce na 1/10 jak najbardziej wskazana ze zdrowego rozsądku. Całe szczęście, że ten film jest bardzo nierealistyczny i się z tym nie chowa co go ratuje przed skrajną agresją.Aha muzyka i niektóre sceny (można je policzyć na palcach) wspaniałe i dodające temu filmowi komiksowego posmaku wnoszącego do filmu efekt kina efekciarskiego i szpanerskiego
Odkopuję temat sprzed 2 lat, ale lepiej bym nie ujęła moich uczuć co do tego filmu :) Jest tak popieprzony, chory, dziwny, okropny, zajebisty, rewelacyjny, odrażający i interesujący jednocześnie, że toi trzeba umieć tak zrobić. Na świeżo po seansie dałam 8, ale im dłużej wożę się z Ichim, tym bardziej biję się z myślami, czy nie podnieść o oczko.
Nie sądzę, aby ten film nie morału, przynajmniej takiego typowego jak "kto mieczem wojuje, ten od miecza ginie". Przemoc zostaje podkreślona w takim stopniu nie bez przypadku. Cały film pokazuje, że z cierpienia i bólu można odnieść radość, pierwiastek przyjemności, którego pożądamy. Nawet śmierć staje się czymś, do czego dążymy, co potwierdzają działania Kikahary. On zadaje ból innym, aby samemu go doznać. Film wskazuje, że ból i chęć jego zadawania jest czymś równie naturalnym dla człowieka co potrzeby jedzenia, miłości, akceptacji społecznej itp., o czym często zapominamy przez choćby poprawność polityczną. Widać to na co dzień, wprawdzie nie w takiej formie, ale np. wtedy, kiedy dyrektor sklepu wyżywa się na managerze, manager na pracowniku, a pracownik na kimś stojącym niżej w hierarchii. Tam, gdzie człowiek może, szuka instynktownie okazji do sprawienia komuś przykrości, bo w istocie chce wywoływać cierpienie. Jest to równie ludzkie, co skłonności do empatii czy potrzeby fizjologiczne.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
